پی نوشت:
1- هشام فرزند عبد الملک گوید: از امام صادق علیه السلام معنای «سبحان اللَّه» را جویا شدم. فرمود: ننگ و نفرت داشتن و منزّه دانستن خداوند است از هر چه که موجب نقص و عیب می‌گردد.
2- امام علی (ع) در پاسخ به سوال تفسیر «سُبْحانَ اللَّهِ» چیست؟ فرمودند: بزرگداشتن عزّت و شکوه خداوند، بزرگ و پاک دانستن او از هر آلایشی که مشرکین به ساحت مقدّسش نسبت دهند، لذا هر وقت بنده‌ای این کلمه را بگوید همه فرشتگان برای او طلب رحمت نمایند.
3- «سبحان» مصدر است به معنی امر به تنزیه و پاک دانستن خدای تعالی، و به معنی تعجّب و تعظیم هم هست. هشام جوالیقی گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: مقصود از فرموده خدای- عزّ و جلّ- «سُبْحانَ اللَّهِ» (منزّه می‌شمارم خدای را، نه مرتبه در قرآن آمده است. مترجم) جویا شدم، فرمود: پاک و بی‌آلایش دانستن خداست از هر عیب و بدی و زشتی.

منبع: برگرفته از شیخ صدوق، متن و ترجمه فارسی معانی الاخبار، به نقل از نسخه اینترنتی کتاب تهیه شده مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان، ص 41 دانلود شده از: بازار کتاب دیجیتالی

نویسنده: مریم محبی